Πνίγομαι πάλι στην φύση μου
έχασα πάλι την αίσθηση του χρόνου μου
μια φυλακή τα μάτια σου, παράξενη φωτιά
που μέσα μου ζει κρυφά.

Οι λέξεις σου ζεστές σταλαγματιές
μες στην καρδιά μου στάζουν
στα μάτια σε κοιτώ ψάχνω τον έρωτα να βρω
τους φόβους να σκορπίσει στο κενό.

Τα πρέπει στήσανε χορό
τα θέλω μαραίνονται να περιμένουν
μη χάνεσαι στο άπειρο,
τα σήμερα ανάμνηση του χθες μας μένουν.