Είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός
ούτε κακός ούτε καλός, είμαι ένας άνθρωπος απλός.

Δεν είμ’ εγώ απ’ τους τρανούς
που δεν τους βάζει ανθρώπου νους.
Είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός
ούτε κακός ούτε καλός, είμαι ένας άνθρωπος απλός.

Την ιστορία μου κανείς δε θα τη γράψει
κι όταν πεθάνω μόνο η μάνα μου θα κλάψει.
Κι είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός
ούτε κακός ούτε καλός, είμαι ένας άνθρωπος απλός.

Τη μοίρα μου άλλοι κυβερνάνε, άλλοι την τύχη μου κρατούν
τον κόσμο στο χαμό τον πάνε, κι εμένα ούτε με ρωτούν.
Κι είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός
ούτε κακός ούτε καλός, είμαι ένας άνθρωπος απλός.

Κι αν δεν αγάπησα ποτές μου τους πολέμους τους φοβερούς
εμένα στέλνουν στους πολέμους για να σκοτώνω τους εχθρούς.
Με το καλό δεξί μου χέρι μου λεν’ να κάνω τον σταυρό μου
σπαθί να πιάνω και μαχαίρι να ξεκοιλιάζω τον εχθρό μου
που μοιάζει, Θεέ μου, με τον εαυτό μου.

Κι είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός
ούτε κακός ούτε καλός, είμαι ένας άνθρωπος απλός.

Τη μοίρα μου άλλοι κυβερνάνε, άλλοι την τύχη μου κρατούν
τον κόσμο στο χαμό τον πάνε, κι εμένα ούτε με ρωτούν.
Έχω μονάχα μια απορία κι αναρωτιέμαι ο φτωχός
αν στη Δευτέρα Παρουσία θα με δικάσει κι εμένα ο Θεός.