Έρχιν Άρχιν τα Κάλαντα
Κι άρχιν καλά χρόνια.
Τα πουλιά λαλούν
Και χερολόγια κράζνε
Άγιον Βασίλειομ καλόν ζευγάρι λάμνει
Καλόνε ναφέντημ καλόν κι ευλογημένον.
Έχει και τα βόδια του παραδείσου πουλίτση
Έχει και το τσίφτσι του παν όλιομ παλληκάρι.
Έχει και τ’ αλέτρι τ’ Σάγχου βουτυμένο
Έχει και το γύνι του σ’ ασήμι κονωμένο.
Καλόνε ναφέντημ καλόν κι ευλογημένον.
Έχει και το βέρκενιτ κιπρικιού καλέμι
Έχει και τα ζεύγουλατ’ κουκιά μαργαριτάρια.
Έχει και τα ράματα ξανά κλωστιά μετάξια
Καλόνε ναφέντημ καλόν κι ευλογημένον.
Στον ξερόν το πέτρα έσπειρα πολύ φακουδίτσι
Δώκεν ο Θεός και γένεν παρουρίτσι.
Ήρτεν ‘να πουλίτσι τόκα τσάκωσα το κίτσητ’
Ήρτεν μαυρομάνατ’ κλέγ’ και καμουρίτση.
Άκουτα Νουνάκαμ’ αν κείσαι κι αν κοιμάσαι.
Ύψε το τσιρέκι σ’ και σέμα σο κελάρι σ’
Σέμα σο κελάρι σ’ και φώτσε το φενέρι σ’
Φώτσε το φενέρ μας κι όλη τη γεννιά μας
Φώτσε το φενέρ μας κι ασέ φωτίσ’ Θεός.
Και του χρον’