Πάμε καλά
όλοι οι δρόμοι είναι άδειοι αριστερά
ένα φωτάκι ανάβει δεξιά
μια σπασμένη καρδιά με κοιτάει

Κι η μουσική
συντροφεύει τα φώτα, αφορμή
μια παράτομη βόλτα κι εκεί
κάπου στο βάθος αρχίζεις εσύ

Και το φεγγάρι γελάει...
το φεγγάρι γελάει...
το φεγγάρι γελάει...
Το φεγγάρι μου μοιάζει
σαν παιδί που μιλάει
μα συνέχεια διστάζει να πει
πως σε θέλω πολύ
πως σε θέλω πολύ

Πάμε καλά
έχω ξεχάσει την πόλη, τη δουλειά
κι ας ψάχνετε όλοι, είναι αργά
έχω ανοίξει μαζί σου πανιά

Κι η μουσική,
μια πολύχρωμη πόρτα, μια φυγή
μια ξεκούρδιστη νότα που περνά
μου χαιδεύει τ’ αυτιά