Δεν είμαστε δυο τώρα πια
είμαστε τρεις εγώ εσύ και η μοναξιά
που της αφήσαμε το δρόμο να περάσει
προτού να ζήσουμε να μας γεράσει.

Πώς να ζήσουμε πώς, σ’ ένα σπίτι γεμάτο ερημιά
σ’ ένα σπίτι που πήρε φωτιά κι όλα γίνανε στάχτη
πώς να ζήσουμε πώς που `χει σβήσει απ’ τα μάτια το φως
και έχει γίνει η ζωή τώρα πια μοναξιά, μοναξιά.

Μοναξιά (2 φορές).

Δεν είμαστε δυο τώρα πια
ανάμεσα μας έχει μπει η μοναξιά
και είναι ατέλειωτες οι νύχτες που περνάμε
γιατί δε μάθαμε να αγαπάμε.

Πώς να ζήσουμε πώς, σ’ ένα σπίτι γεμάτο ερημιά
σ’ ένα σπίτι που πήρε φωτιά και όλα γίνανε στάχτη
πώς να ζήσουμε πώς που `χει σβήσει απ’ τα μάτια το φως
και έχει γίνει η ζωή τώρα πια μοναξιά, μοναξιά.

Μοναξιά (3 φορές).