Στου ουρανού τη σκιά
και στης πόλης τα φώτα,
σαν πρώτα,
κυνηγάω τη φωτιά
Και μετράω τα χνώτα
πετώντας πνίγω τη φωτιά...

Να με πάρει μακριά
να με κάψει τον ήλιο
να μαζεύω τις στάχτες μου για φυλακτό
να μου δώσει φτερά
να τα έχω κειμήλιο
για μια σχέση που τρέχει στο χρόνο που αντέχει στο πόνο
που αέναα ψάχνει φωτιά να με πάρει μακριά...

Ένας άνεμος φεύγει,
ξεφεύγει,
που χορεύει πολύ
τη ψυχή μου υγράνει,
με τρελαίνει με τρελαίνει
να χαθούμε μαζί...

Να με πάρει μακριά
να με κάψει τον ήλιο
να μαζεύω τις στάχτες μου για φυλακτό
να μου δώσει φτερά
να τα έχω κειμήλιο
για μια σχέση που τρέχει στο χρόνο που αντέχει στο πόνο
που αέναα ψάχνει φωτιά να με πάρει μακριά...