Θυμάμαι πάλι το αντίο το πικρό
και σαν αγρίμι πληγωμένο τριγυρνάω
είναι της μοίρας μου νομίζω το γραφτό
ότι αγαπάω να με κάνει να πονάω

Έχει μια αστροφεγγιά
και γυρνάω στον Βαρδάρη
και ρωτάω το φεγγάρι
ποιος Θεός να σ’ έχει πάρει

Έχει μια αστροφεγγιά
και πονάει η καρδιά μου
γιατί μ’ άφησες να ζω
μόνος μες στα όνειρά μου

Έχω κρατήσει τα δικά σου σ’ αγαπώ
και την ζωή μου δεν μπορώ να συνεχίσω
τις αναμνήσεις μου να σβήσω προσπαθώ
μα είναι αδύνατον μακριά σου εγώ να ζήσω

Έχει μια αστροφεγγιά
και γυρνάω στον Βαρδάρη
και ρωτάω το φεγγάρι
ποιος Θεός να σ’ έχει πάρει

Έχει μια αστροφεγγιά
και πονάει η καρδιά μου
γιατί μ’ άφησες να ζω
μόνος μες στα όνειρά μου