Δε μ’ άφησες ποτέ να δω, πως είμαι εύθραυστο υλικό
σ’ αυτόν τον κόσμο τον σκληρό, για πες μου τώρα πως θα βγω
ποτέ δε σ’ είδα να γελάς, μήτε να κλαις η να πονάς
τι σχέση έχω τώρα εγώ, μ’ αυτόν που λένε άνθρωπο

Έχασα τον εαυτό μου
έγινα αυτός που θες εσύ
μα σήμερα πεθαίνω
από φόβο να ζήσω την στιγμή
να ζήσω τώρα

Μου έκρυψες τον θάνατο, με έκανες αθάνατο
και την στιγμή που γέρασα, ένιωσα πως δεν έζησα
πατέρα για τα λάθη σου, δε σε κατηγορώ χαλάλι σου
μα για ένα μόνο θλίβομαι, δε μ’ έμαθες να ζω
δεν μ’ έμαθες να δίνομαι, δε μ’ έμαθες ν’ αγαπώ
να είμαι και να γίνομαι