Τώρα η νύχτα σε φοβερίζει
τώρα στο σπίτι άλλο μη μένεις
τώρα κανέναν πια δεν περιμένεις
η Πλάκα σε καλησπερίζει,
τώρα στην πόρτα σου φώλιασε φίδι
και το λαχείο εκλήρωσε αλλού
και συ σπάσε τα φώτα σου
κάψε την πόρτα σου
έλα σε μας τους θεατρίνους
να ξεχαστείς με ξένους θρήνους.
Έβγα στην Πλάκα, στα φώτα στους ήχους
γράψε συνθήματα σε τοίχους
φώναζε βρίζε και τραγούδα
τον φίλο σου τον Αινειούδα
τον ανάπηρο περιπτερά
κλέψε τσιγάρα άστον ας βρίζει
χύμα ο έρωτας στην αγορά,
η Πλάκα σε καλωσορίζει.
έμπα στα φώτα να ξεχαστείς
στη μέση ξάπλωσε του δρόμου
τραγούδα φάλτσα να ακουστείς
πες το τραγούδι το δικό μου.

Μη περιμένεις τον ταχυδρόμο
τα όνειρα δεν είν’ χαρτιά,
είν’ από σάρκα τρέχουν στον δρόμο
τρέχα μη χάσεις τη νυχτιά
θυμήσου τώρα εμείς οι θεατρίνοι
τώρα που έχεις ξεχάσει το σωστό
ανάσα σου οι ψεύτικοί μας θρήνοι
άσ’ το πουκάμισό σου ανοιχτό
φτιάχτε μου τον παράδεισο είμαι εδώ
τον θέλω τον παράδεισό μου τώρα
μεθαύριο θα έρθει η μπόρα
θέλω φωνή να τραγουδώ.
Θα κάνω έρωτα, θα βλαστημάω
έξω να τρέχω να μεθάω
κι αν ο Ιούδας εφοβήθη
άφοβοι εμείς θα λέμε εδώ,
λέμε το ίδιο παραμύθι
για κάποιο θαύμα μυστικό
για τον ξανθόμαλλο τον Σταύρο
που ήταν είκοσι ενός
και πέθανε από αγάπη
μα μη το πείτε κανενός.
Την απαλή του ιστορία
θα τραγουδάμε κάθε βράδυ μυστικά
εσείς, εγώ και δυο στοιχειά
και θα τον ανασταίνουμε κρυφά
τραγούδα δυνατότερα από μένα
κάλεσε τα στοιχειά τα φοβισμένα
και κάθε βράδυ εγώ εδώ
για να ξεχνάς εσύ τον φόβο
και κάθε βράδυ εγώ εδώ
θα κάνω τάχα πως σου τραγουδώ.