Ζωγράφισα στον τοίχο ένα χαμόγελο
Στην πόλη μου πρωτότυπη ιδέα
Ίσως και στη δική σου, πρόσεξέ το όταν βγεις
Πόσοι χαμογελάνε και πόσοι μοιάζουν εχθρικοί απέναντί σου
Δες τα βλέμματά τους
Σ’ αυτά κανείς διαβάζει όλα τα προβλήματά τους
Λες και αποσυνδέθηκε η καρδιά τους
Και δεν έχει επαφή πλέον με τα αισθήματά τους
Δεν είναι ευτυχισμένοι και πονάνε
Και σαν λύση: Αποκόβονται απ’ τον κόσμο. Θλιβερό;
Σκέψου πως περάσανε τα χρόνια
Και κανείς δεν το κατάλαβε
Αλλά φτάσαμε ως εδώ
Οι άνθρωποι δεν έχουν συνανθρώπους, ούτε τρόπους
Γίνανε ατομικιστές
Ζουν μα δεν αισθάνονται, εμφανίζονται και χάνονται
Εντολών εκτελεστές, περίεργα κοιτάνε
Χαιρετάω, δεν απαντάνε
Χαμογελάω και την πλάτη τους γυρνάνε
Σαν μίζερες φιγούρες που καταγράφουνε τα πάντα
Μα από φόβο δε μιλάνε, τους κάναν πλύση εγκεφάλου
Είχε διάρκεια 2000 επεισόδια, εισβάλλαν μες τα σπίτια τους
Και η επικοινωνία χάθηκε μες τα καλώδια

Αν στην καθημερινότητά σου δε χαμογελάς
Αν στην κάθε διαδρομή σου θλιμμένος προχωράς
Και αν στην κάθε σου κουβέντα στραβά πάντα κοιτάς
Μη μου μιλάς, είσαι άρρωστος γι’ αυτό μη μου μιλάς

Ξαναπέρασα απ’ τον τοίχο αυτό που είχα ζωγραφίσει
Μα το χαμόγελο το είχαν μουτζουρώσει
Προσβλήθηκαν που ευτύχισα, ζηλεύουν
Αγάπη κάποιος να τους δώσει
Κάποιος να βρεθεί εκείνους να τους πλησιάσει
Να τους πει πως το παιχνίδι ίσως να μη το `χουνε χάσει
Ανενημέρωτους τους κόβω, και μάλλον έχουνε συμβιβαστεί
Άσχημο το θέαμα
Άνθρωποι που έχουν τους ανθρώπους σιχαθεί
Γι’ αυτό και ρώτησα έναν περαστικό
Αν το να ζει του φαίνεται κουραστικό
Και μου `πε πως κατάντησε καθήκον
Δεν είναι πια απολαυστικό
Συνέχισα την βόλτα μου λοιπόν, θέλοντας να αποδράσω
Μα αυτή η γκρίζα πόλη που τους πάντες υπνωτεί
Και δε μ’ αφήνει να ησυχάσω
Και έτσι χάνομαι
Σε σκέψεων κατακλυσμούς που αισθάνομαι
Ευγνώμων που δεν έχω μολυνθεί
Κι ας είναι δύσκολο να ανασάνω με
Με όλη αυτή τη βρωμα που τους πνίγει
Και πνευματικά πεθαίνουνε
Πάει γρήγορα, το είδες; Πρώτα χάνουν το χαμόγελο
Και ύστερα αρρωσταίνουνε

Αν στην καθημερινότητά σου δε χαμογελάς
Αν στην κάθε διαδρομή σου θλιμμένος προχωράς
Και αν στην κάθε σου κουβέντα στραβά πάντα κοιτάς
Μη μου μιλάς, είσαι άρρωστος γι’ αυτό μη μου μιλάς