Μ’ ένα τρύπιο δίφραγκο και τα όνειρά μας
ξένοιαστοι σφυρίζουμε μέσα στη βροχή,
βάλε και τα νιάτα μας, βάλε την υγειά μας,
ποιος σου το `πε μάτια μου πως είμαστε φτωχοί.

Όλοι οι καραβοκύρηδες κι όλοι οι τραπεζίτες
ζηλεύουνε αγάπη μου εμάς τους δυο σπουργίτες.

Τρύπιο διφραγκάκι μου μη μου αυγατίσεις
γιατί χίλια βάσανα θα `χω στο μυαλό,
κι εσύ ταίρι μου γλυκό θα `χεις απαιτήσεις
κι ίσως η αγάπη μας φουντάρει στο γιαλό.

Όλοι οι καραβοκύρηδες κι όλοι οι τραπεζίτες
ζηλεύουνε αγάπη μου εμάς τους δυο σπουργίτες.