Αρχοντικό και με πολλή μεγαλοπρέπεια
κάθε σου βήμα που σε παίρνει μακριά
και το αντίο σου, κι αυτό μ’ αξιοπρέπεια,
πόσο γλυκιά η πιο πικρή σου μαχαιριά,
και το αντίο σου, κι αυτό μ’ αξιοπρέπεια,
πόσο γλυκιά η πιο πικρή σου μαχαιριά.

Έρωτα μεγαλοπρεπή μη λυπηθείς
στο χωρισμό μας αν δακρύσω,
φεύγεις, μα εγώ νιώθω ντροπή
που δεν μπορώ, που δεν μπορώ να σε κρατήσω,
φεύγεις, μα εγώ νιώθω ντροπή
που δεν μπορώ τον ουρανό να σου χαρίσω.

Αρχοντικό και το φιλί το τελευταίο σου
στο μέτωπό μου, δίχως πάθος και γοργό,
πόσο θα ήθελα στον έρωτα το νέο σου
να βρεις αυτά που δε σου χάρισα εγώ,
πόσο θα ήθελα στον έρωτα το νέο σου
να βρεις αυτά που δε σου χάρισα εγώ.

Έρωτα μεγαλοπρεπή μη λυπηθείς
στο χωρισμό μας αν δακρύσω,
φεύγεις, μα εγώ νιώθω ντροπή
που δεν μπορώ, που δεν μπορώ να σε κρατήσω,
φεύγεις, μα εγώ νιώθω ντροπή
που δεν μπορώ τον ουρανό να σου χαρίσω.