Στη Φρεαττύδα θα ’ρθώ μια βραδιά
σαν τα παλιά καράβια
με ανοιγμένα πανιά
θα `χω σκαντήλια και στράλια σβηστά
θα `χω και το φεγγάρι
σκεπάσει μες στα νερά.

Στο σκοτάδι τη φωτιά θ’ ανάψω
σαν μπουρλοτιέρης στα κρυφά
στις φλόγες μέσα θα πετάξω
την ψεύτική σου την καρδιά.
Χρυσό απ’ τη στάχτη πετιέται φιλί
και με φιλά στο στόμα
μα είναι τώρα αργά.

Στη Φρεαττύδα θα ’ρθώ μια βραδιά
σαν τα παλιά καράβια
με ανοιγμένα πανιά.