Φαντάσου να’ ναι νύχτα βροχή
να ξυπνάς μοναχή
και να βλέπεις παντού πράγματά του,
να κρυώνεις πολύ
να διψάς για φιλί
και να λες πως ακούς βήματά του.

Φαντάσου να τον έβλεπες πάλι μπροστά σου
να κρατάει τα χαμένα κλειδιά σου
να σου λέει: "Γεια χαρά"
και σαν πρώτη φορά
ν’ ανοίγει ξανά την καρδιά σου.

Φαντάσου να μετράς τους σφυγμούς
ν’ αλλάζεις σταθμούς
και ν’ ακούς μια φωνή που του μοιάζει
να θυμίζει απαλό
τραγουδάκι μελό
και να λες το ρεφραίν σου ταιριάζει.