Έχω μια αποθήκη με πράγματα παλιά
Κανείς δεν καταδέχεται να ρίξει μια ματιά
Πολύ συχνά εγώ χάνομαι στα ράφια, στα κουτιά
Τη σκάλα κατεβαίνω και βουτάω στα βαθιά

Θυμάμαι κρύες νύχτες που πήγαινα να βρω
Το κόκκινο πουλόβερ μου, το κίτρινο παλτό
Μ’ αυτά πηγαινοερχόμουνα στης πόλης τη βουή
Ποτέ δεν την αγάπησα μα έζησα εκεί

Στην αποθήκη κρύβω παπούτσια του παππού
Επίσημα, αλήτικα, τον πήγαινα παντού
Μου κάνουνε κι ας πέρασε η μόδα προ πολλού
Σαν έφευγε ψιθύριζε "Όλα είναι τερτίπια του μυαλού"

Έχω ένα ζευγάρι μονάχα για εμένα
Αυτό που ακουμπάγαμε τις σόλες του για φρένα
Στα ξέφρενα ποδήλατα που αράζουν πια δεμένα
Τα ξύλινα παιχνίδια στέκονται στην άκρη πεταμένα