Δεν είναι τυχαίο
που δε θέλω να θυμάμαι
δεν είναι τυχαίο
που τις νύχτες δε κοιμάμαι

Δεν είναι τυχαίο
κι ας μοιάζει με ειρωνεία
ήταν γραφτό για να `ρθώ
και να γράψω μια ιστορία

Ένα παραμύθι
που φοβάται τόσο να ακουστεί
μια ακόμα ιστορία
που μιλάει για τη ζωή

Κι έτσι αναρωτιέμαι
αν αξίζει να μιλάω,
αν αξίζει να πονάω
κι όμως να χαμογελάω

Δεν είναι τυχαίο
που βρίσκομαι σ’ αυτή τη θέση
δεν είν’ τυχαίο
που πολεμάω ό,τι δε μ’ αρέσει

Κι έτσι χάνομαι, γίνομαι
στις σκέψεις μου ναυαγός
κι όταν κλείνομαι στο κόσμο μου
μοιάζει μοναδικός

Δεν είναι τυχαίο όμως
που άλλος δε χωράει
στο κόσμο αυτό που κρύβομαι
μόνος, όταν φυσάει

Κυνηγάω
ό, τι κάθε λογικός αποφεύγει
δεν είναι τυχαίο
που ό,τι αγαπάω φεύγει

R
Δεν είν’ τυχαίο
που χάνομαι μόνος κάθε βράδυ
δεν είν’ τυχαίο
που μ’ αρέσει τόσο το σκοτάδι

Δεν είν’ τυχαίο
που τίποτα εδώ δε βρήκα
δεν είν’ τυχαίο
που τόσο αγαπώ τη νύχτα
R

Δεν είναι τυχαίο
στη νύχτα μεγάλωσα
στη νύχτα αγάπησα
κι εξ’ αιτίας της παλάβωσα

Στη νύχτα ονειρεύτηκα
και μαζί της περπάτησα
στη νύχτα όταν βρέθηκα,
τους φόβους μου συνάντησα

Δεν είναι τυχαίο
εμένα επέλεξαν οι φρίκες
και σίγουρα τυχαίο δεν είναι
που εσύ με βρήκες

Να πλανιέμαι σ’ ένα κόσμο
όπου όλα είναι γραμμένα,
να χαλιέμαι για ένα λόγο
που ίσως σου μοιάζει με ψέμα

Κι ίσως να νιώσεις κάποια μέρα
όπως νιώθω κι εγώ
κι ίσως να δεις μια σφαίρα
σαν τον τέλειο λυτρωμό

Κι αν γυρίζω ακόμα
σε μια ζωή τόσο κενή,
δεν είναι τυχαίο
που έχω τόση υπομονή

Δεν είναι τυχαίο
που το τηλέφωνο χτυπάει
δεν είναι τυχαίο
που το σηκώνω, κι ας πονάει

Δεν είναι τυχαίο
που ένα "γιατί" πάντα θα μένει
δεν είναι τυχαίο
"ό, τι αγαπάω εγώ πεθαίνει"

R
Δεν είν’ τυχαίο
που χάνομαι μόνος κάθε βράδυ
δεν είν’ τυχαίο
που μ’ αρέσει τόσο το σκοτάδι

Δεν είν’ τυχαίο
που τίποτα εδώ δε βρήκα
δεν είν’ τυχαίο
που τόσο αγαπώ τη νύχτα
R