Δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
και δέξου το, προχώρα
περπάτα προς το τέλος σου
και μη λυγίσεις τώρα

Τα χρόνια περνάνε
μεγαλώνεις και ψάχνεις κάτι
να στηριχτείς, να νιώσεις
επιτέλους την αγάπη

Ξέρω πως πόνεσες,
ξέρω πως έρχονται βράδια
που θέλεις να ξεφύγεις
γιατί γέμισες σημάδια

Το ξέρουνε κι αυτοί
το βλέπουνε στα μάτια σου
δε θα βοηθήσουν όμως
να μαζέψεις τα κομμάτια σου

Θα σε κοιτάν μονάχα
μ’ απορία σαν μιλάς
μη δίνεις σημασία,
εσύ ξέρεις να αγαπάς

Εσύ ξέρεις τι σημαίνει
να χάνεσαι κάθε βράδυ
αυτοί όχι
γιαυτό κάνε τους τη χάρη

Και φύγε, μη μιλάς, μη ψάχνεις
κι άστους να νομίζουν
πως είσαι ένας τρελός
από `κείνους που γυρίζουν

Στο τίποτα, στο πουθενά
χωρίς να έχουν σπίτι,
αυτοί μπορεί να έχουν,
όμως κάτι άλλο λείπει

R
Δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
και μη το ψάχνεις άλλο
ήδη είναι το φορτίο
που κουβαλάς μεγάλο

Κι ίσως να `ρθείς σε μένα
κι ίσως μια μέρα να `ρθώ
εγώ γιαυτό έλα
δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
R

Κοίτα τα πρόσωπά τους
όταν τους μιλάς πως κάνουν
μη τους θυμώσεις, άσ’ τους
αυτοί χάνουν

Δεν ξέρουν τι σημαίνει
νιώθω ή αισθάνομαι
δε ξέρουν τι συμβαίνει
όταν όσα έχουν χάσουνε

Βολεύτηκαν, εντάξει,
δε τους απασχολεί
επιστήμονες όλοι τους
που βγήκαν από σχολή

Δε τους έμαθαν όμως
πως ήμαστε άνθρωποι όλοι
ίσοι, κι η ψυχή
δε χωράει στο πορτοφόλι

Καλλιτέχνες,
με ευαίσθητη καρδιά
που μιλάνε με
κι αλλού πεινάνε παιδιά

Κι όλα αυτά
μετά το 2000
όμως βλέπουμε εκπομπές
με μεσημεριανές παπάρες

Τι ήπιε χτες η Βίσση
τι φόρεσε ο Καρβέλας
στα πολιτικά γκάλοπ
όλοι ψηφίζουνε "Κανένας"

Κι η μόνιμη ατάκα:
"Κάνε υπομονή,
όλα θα αλλάξουν και θα στρώσουν
κάποια στιγμή"

R
Δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
και μη το ψάχνεις άλλο
ήδη είναι το φορτίο
που κουβαλάς μεγάλο

Κι ίσως να `ρθείς σε μένα
κι ίσως μια μέρα να `ρθώ
εγώ γιαυτό έλα
δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
R

Κοίτα μπροστά στα μάτια σου
να χάνονται όσα είναι δικά σου
μια θυσία καθημερινή
με θύμα τα όνειρά σου

Ξέρω πως νιώθεις
Ξέρω τι κάνεις τα βράδια
τα ίδια κάνω κι εγώ
σ’ ατελείωτα σκοτάδια

Είναι όλα σκατά
και μόνο στάχτες θα μείνουν
απ’ το κόσμο σας, έτσι όπως πάτε
όλα γκρι θα γίνουν

Μα αν μείνεις μόνος
γέλα δυνατά
γιατί θα `ρθούνε να σου κλέψουν
τη στιγμή σου ξανά

Και τότε πάλι
θα πρέπει μόνος να αντέξεις
να σταθείς πάλι στα πόδια σου
και να παλέψεις

Με τις φρίκες που σε τρώνε
και δε σ’ αφήνουν
εσύ δώσ’ τους τα όνειρά σου
τίποτα ας μη σου δίνουν

Τότε εσύ θα είσαι εντάξει
με τον εαυτό σου
σε πετάξαν απ’ την τάξη;
είναι το τυχερό σου

Μια ώρα μόνος κι ήρεμος
θα `χεις για να σκεφτείς
κι ίσως δεις πως εδώ
δε σ’ αγαπάει κανείς

{ ... }
R
Δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
και μη το ψάχνεις άλλο
ήδη είναι το φορτίο
που κουβαλάς μεγάλο

Κι ίσως να `ρθείς σε μένα
κι ίσως μια μέρα να `ρθώ
εγώ γιαυτό έλα
δε σ’ αγαπάει κανείς εδώ
R