Κατάντησε ψεύτικο
κατάντησε άσχημο
κατάντησε αληθινό
ειρωνικό και βλάσφημο

Ένας πόλεμος αγάπης
σε κάλπικη εποχή
τα όνειρα στο χώμα
και τα "πρέπει" σαν βροχή

Σε μαύρη καθημερινότητα
που ακόμα λέει
"τρέχα για να προφτάσεις
όλα τις ψυχής τα χρέη"

Όλα κινούνται και τρέχουνε
φεύγουνε και πάνε
όλοι τρελαίνονται και ψάχνουνε
κάτι για να αγαπάνε

Ερωτεύονται και δίνονται
κι αρχίζουν να πετάνε
ταξιδεύουνε για λίγο
μα στο τίποτα γυρνάνε

Εγώ μόνος μου ακόμα
να ψάχνω απαντήσεις
στη φυλακή που με κρατάει
και μη ρωτήσεις

Τι πιστεύω για τον κόσμο
τι αγαπάω
γιατί επέλεξα να παίξω έτσι
και που το πάω

Γιατί μόνος περπατάω
σαν ύαινα το βράδυ
γιατί εμένα τα όνειρά μου
ανθίζουνε στο σκοτάδι

Κι αν ακόμα ψάχνεις κάτι
για να πιστέψεις
θα το δεις πως αν το βρεις
δεν αρκεί να δραπετεύσεις

Η ζωή σου ένας κύκλος είναι
που όλο στενεύει
μια ζωή που τους περίεργους
πάντα θα σημαδεύει

Ένας χώρος κάπως παράξενος
που θέλει να χορέψεις
και θα `ρθουνε στιγμές
που τους ήρεμους θα ζηλέψεις

Κι όταν στο παράθυρό σου
στέκεσαι να χαζέψεις
θα ψάχνεις ένα τρόπο
μια καινούργια αρχή να κλέψεις

Ένα όνειρο να φτιάξεις
να σου γκρεμίσουν
το πρωί πάλι θα `ρθούν
με μίσος να σε γεμίσουν

Τη γαλήνη πλέον μη ψάχνεις
δε θα στη δώσουν
γιατί δεν έχουν τα αρχίδια
ούτε καν να σε σκοτώσουν

Μη τους κάνεις τη χάρη
μη τους αφήσεις
να σου πάρουν ό,τι μόνος μόχθησες
για να αποκτήσεις

Κι ένα βράδυ
να τους μιλήσεις
να τους πεις για τα όνειρά σου
κι ήρεμα να αποχωρήσεις

Κι αν παρ’ όλα αυτά
σε πολεμάν και νιώθεις κάπως
πολέμησε και εσύ
όμως μη κάνεις το λάθος

Εσύ μείνε αληθινός
μέχρι το τέλος αν αντέχεις
και με περηφάνια γέλα
καθώς θα πέφτεις

Άκου όλα όσα έχουνε να πούνε
πριν μιλήσεις
και δώσ’ τους λίγο χρόνο
να σκεφτούν τις απαντήσεις

Κι αν δε τις βρουν από μόνοι τους
τότε φύγε σιωπηλά
κάποια μέρα ίσως μάθουνε
να βλέπουν πιο βαθειά

Κάποια μέρα ίσως δώσουνε
αξία σ’ όσα λες
κι ίσως κάποτε να πάψουν
να ζούνε για το χθες

Κοιμήσου για να ζήσεις
κι όταν ξυπνήσεις
κοίταξε στον καθρέφτη σου
συγγνώμη να ζητήσεις