Άπληστος ουρανός φέρνει ξαστεριά
ακούραστος Θεός πάνω σου αγρυπνά
κύματα φέρνονταν σκάνε στην αυγή
κι εγώ τραβώ κουπιά γι άγνωστη ακτή.

Άγνωστη η μοίρα μου, ανηφοριές,
άχρηστη η πείρα μου από το χθες
ξεκινώ και μετρώ τις ερημιές
και μακριά μου πετώ τις αποσκευές.

Τόσο μανούριαση μέσα στα νερά
μέσα μου φώτισε άγρια χαρά
δεν θέλω συμβουλές κι ούτε πλαίσιο
έχουν κι οι αναποδιές τέλος αίσιο.