Τρελή, που σ’ αγαπάω κι επιμένω
πως υποφέρω να σου εξηγώ
αδιάφορα με παίζεις κι αρρωσταίνω,
δεν φταίει κανένας άλλος, μα εγώ.

Τρελή, που όταν κάνεις την οσία,
ότι δεν ξέρεις τι σου λέω δηλαδή,
μπλοκάρω και ξεχνάω την ουσία,
κακούργα κι είμαι ευαίσθητο παιδί.

Τρελή που σ’ αγαπάω κι επιμένω
ό, τι κι αν κάνεις να το συγχωρώ,
ν’ αλλάξεις τα μυαλά σου περιμένω
και με την αντοχή μου απορώ.

Όταν μου λείπεις, λέω να σε διώξω,
να σου μιλήσω, σκέφτομαι, σκληρά,
κι όταν σε βλέπω με θολώνεις τόσο
και να μιλήσω δεν μπορώ με μια σειρά.