Κλείσε τις πόρτες, φεύγει η ζωή μου
τα αχνάρια μου τα σβήνει ο καιρός
απομεινάρια άδολης μνήμης
πυ γυροφέρνει άγριος Θεός.

Κλείσε τις πόρτες να δω το κορμί μου
στο φως της νύχτας το πιο απατηλό
η αγάπη γίνηκε πύρινος κόσμος
και ένα τραγούδι αρχίζει τρελό.

Σαν η προσπάθεια γίνεται μοίρα
και η αγάπη λιποθυμιά
φωνάζω "στάσου" και δες τι πήρα,
πέφτει το βράδυ και φως πουθενά.