Πίσω απ’ το τζάμι το θαμπό
κάποια γριούλα στέκει
και της ζωής το όνειρο
με στεναγμούς ξεμπλέκει.

Έχει δυο γιους, δύο παιδιά
κι οι δυο ξενιτεμένοι καιροί
και νιώθει την καρδιά μαβή
να τα προσμένει.

Μια ανθισμένη μυγδαλιά
χαμογελάει σε μια άκρη
κάτι παιδιά μετράν φιλιά
μα η γριά το δάκρυ.