Απόψε πέφτει μια βροχή
ταπεινή και σιγανή,
μα κάτι έξω με τραβά
απ’ τον κόσμο μου μακριά.

Στις σταγόνες στο σκοτάδι καθρεφτίζεσαι,
σε θυμάμαι και μου φτάνει να ταξιδεύομαι,
να ονειρεύομαι.

Την άνοιξη που έφυγες
όλος ο κόσμος μια σιωπή,
με σημάδεψες πολύ
μ’ όλη σου τη δύναμη.

Στις σταγόνες στο σκοτάδι καθρεφτίζεσαι,
σε θυμάμαι και μου φτάνει να ταξιδεύομαι,
να ονειρεύομαι.