Εκεί που οι φίλοι συναντιούνται
πια δε γυρνάει η σελίδα
και τη ζωή τους προσποιούνται
έχοντας χάσει κάθε ελπίδα.
Ξέρουν πως δεν υπάρχει λύση
και συνεχώς γι’ αυτό μιλάνε
και αν κάποιος κάποτε κολλήσει
θα πέσουν πάνω να τον φάνε
μα μέσα στα αδιέξοδά τους
όλα τα άσκοπα χωράνε.

Κι εγώ που ψάχνω απαντήσεις
στα σφραγισμένα σου τα χείλη
ακούω σκόρπια τις ειδήσεις
κι απέχω απ’ όλα ένα μίλι.

Γιατί ο έρωτας με κάνει
πότε θεό, πότε ρεζίλι
ποτέ στην ώρα του δε φτάνει
γι` αυτό υπάρχουνε οι φίλοι.

Εκεί που οι φίλοι το κουράζουν
ενώ έχουν γίνει πάλι χώμα
και τα χαρτιά ξαναμοιράζουν
σαν μεταχειρισμένο σώμα
και όσα δένει, μα δε λύνει
η κάθε επόμενη παρτίδα
στην άκρη η σιωπή τ’ αφήνει
σιωπή που γίνεται πυξίδα
για να μην πέφτει η μοναξιά τους
στης φαντασίας την παγίδα.

Κι εγώ που ψάχνω απαντήσεις
στα σφραγισμένα σου τα χείλη
ακούω σκόρπια τις ειδήσεις
κι απέχω απ’ όλα ένα μίλι.

Γιατί ο έρωτας με κάνει
πότε θεό, πότε ρεζίλι
ποτέ στην ώρα του δε φτάνει
γι` αυτό υπάρχουνε οι φίλοι.

Και πια δεν ψάχνω απαντήσεις
στα σφραγισμένα σου τα χείλη
γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι
γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι

Και πια δεν ψάχνω απαντήσεις
στα σφραγισμένα σου τα χείλη
ακούω σκόρπια τις ειδήσεις
κι απέχω απ’ όλα ένα μίλι.

Γιατί ο έρωτας με κάνει
πότε θεό, πότε ρεζίλι
ποτέ στην ώρα του δε φθάνει
γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι
Γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι.