Ο αέρας δε μ’ αφήνει να σκεφτώ
Ίσως στο δρόμο που θα βγω
Να βρω προφήτες σαν και σένα

Αυτός ο κόσμος θα μείνει αρσενικός
Τίποτα δε θ’ αλλάξει οριστικά
Μα δε με νοιάζει πια

Θα έρθω απ’το σπίτι σου
Μια απ’ αυτές τις μέρες
Θα κοιτάξω την κλεμμένη μου χαρά
Να σου πω
Πως δε με νοιάζει πια

Όλοι σ’ αγαπούν και σ’ εκτιμούν βαθιά
Φτάνει κάποιο ψέμα να φοράς
Μα δε με νοιάζει πια

Σ’ ένα μπαράκι, από σένα μακριά
Ήπια με έναν τύπο που άντεξε πολλά
Μου είπε
Να μη με νοιάζει πια

Θα βγω στο δρόμο
Μια απ’ αυτές τις μέρες
Θα σε ξεχάσω σε τακούνια ψηλά
Τι να πω
Δε μου κάνεις πια
Δε μου αξίζει η αγκαλιά σου
Χάρισμα σου η πονηριά
Έτσι κι αλλιώς
Δε με νοιάζει πια

Μη σηκώνεσαι
Χωράω να περάσω
Ήρθε η ώρα
Να δούμε πού θα φτάσω