Έσκυψα πάνω απ’την πηγή με τ’ άσπρα περιστέρια.
Σου `φερα λησμονιάς νερό στα διψασμένα χέρια.
Κι είδα στα χείλη σου σιμά μαλαματένιο να φυσά
και πέτρινο αγέρι.
Και μες στον ύπνο του κρυφά είδα να λάμπει η μοναξιά,
να κόβει σαν μαχαίρι.

Σου `φερα σύννεφο λευκό με του φιλιού το σχήμα
που κάνει φως με την πληγή με την αγάπη ρίμα
Κι είδα στα χείλη σου σιμά μαλαματένιο να φυσά
και πέτρινο αγέρι.
Και μες στον ύπνο του κρυφά είδα να λάμπει η μοναξιά,
να κόβει σαν μαχαίρι.

Κολύμπησα στον ουρανό στου φεγγαριού το δέρμα.
Άναψα μέσα του κερί και στης φωτιάς το γέρμα.
Κι είδα στα χείλη σου σιμά μαλαματένιο να φυσά
και πέτρινο αγέρι.
Ν’ ανηφορίζουν προσευχές εκεί που σβήνουν οι ψυχές
στο τελευταίο αστέρι.