Εγώ κομμενοζώετος
τα ημέρας ιμ’ ολίγα
κανείται πουλί μ’ σο δρανί σ’
όσον ετσακανίγα

Εγάπ’ σον κόσμον `κι κρατεί
κι η καρδία ματούται
όθεν κεκά λεγνύν’ πουλί μ’
άφς ατό ας τσακούται

Τα πόνια και τα βάρσανα
σ’ οσπίτοπ μ’ μονάζω
ους να σκούμαι διαβαίνω πλάν
και άντζαξ ησυχάζω