Όμως και πάλι αναδύεσαι
σπίθα τρελή που δυναμώνει
και θ `ανταμώνουμε εκεί
εκεί που η αγάπη δεν τελειώνει.
Μες τη δική σου αμμοθύελλα
χώμα το σώμα μου θα δεις
θα ’ ρθεις ντυμένη από έρωτα
μέσα στη γύμνια αυτής της γης.

Κι εξαντλήθηκα
στον πυρετό απ `το κορμί σου αποκοιμήθηκα
μέσα στο αίμα το δικό σου πως διαλύθηκα
κι εξαντλήθηκα...

Κι εξαντλήθηκα
στον πυρετό απ `το κορμί σου αποκοιμήθηκα
το διψασμένο το φιλί σου δε φοβήθηκα
κι εξαντλήθηκα...

Όμως και πάλι ξετυλίγομαι
απ `το σκοτάδι της ψυχής μου
πεισματωμένη πυρκαγιά
καίω στην αύρα της ζωής μου
Μες στη δική δική σου απαλότητα
λαχανιασμένο θα με βρεις
θα ’ ρθεις ντυμένη από έρωτα
μέσα στη γύμνια αυτής της γης...

Κι εξαντλήθηκα
στον πυρετό απ `το κορμί σου αποκοιμήθηκα
μέσα στο αίμα το δικό σου πως διαλύθηκα
κι εξαντλήθηκα...

Κι εξαντλήθηκα
στον πυρετό απ `το κορμί σου αποκοιμήθηκα
το διψασμένο το φιλί σου δε φοβήθηκα
κι εξαντλήθηκα...