Τη νύχτα που μ’ αγκάλιασες
που μ’ έσφιξες και θάλασσες πλημμύρισαν τη γη μου

αυτή τη νύχτα την τρελή
μου γέμισες μ’ ένα φιλί, άρωμα την ψυχή μου

κι ύστερα με σεργιάνισες
στην αμμουδιά και μ’ άφησες τα "θέλω" να μετρήσω
να νιώσω μες στην αγκαλιά
αυτό που θέλει καρδιά κοντά μου να κρατήσω

ο φόβος με κυνηγησε
και σαν εργάτης τρύγησε όλες μου τις ελπίδες

στα μάτια σου καρφώθηκαν
στο "είναι" μέσα χώθηκαν δυο μαχαιριών λεπίδες

κόπηκε η αναπνοή
στης αγκαλιάς μας τη ζωή και στ’ ουρανού τη δύση
κρύφτηκε η Πούλια ξαφνικά
να ξαναφέρει ιδανικά που πίσω είχ’ αφήσει

κόπηκε η αναπνοή
στης αγκαλιάς μας τη ζωή κι η θάλασσα σωπαίνει,
στέλνει τα κύματα μακριά
κι εκεί ξανά στην ερημιά τα όνειρά μου φέρνει