Όταν τα κύματα ησυχάζουν
Και σαν οι μέρες δεν ξυπνούν
Τότε θα ’ρθουν
οι μαύροι κύκνοι μες στα μαλλιά σου
να χωθούν

μες στο φιλί σου
που κοιμάται μέσα στο όνειρο σου αυτό
και θα ταράξουν το μυαλό σου
θα αφουγκραστείς το μυστικό.

Κι εγώ, μέσα απ’ τον άστρων τις φωνές θα δανειστώ τον πιο φτωχό τους στίχο
θα ’ρθω πάνω σε άλογο τρελό και θα αλλάξω τον καιρό και θα αλλάξω ήχο.

Η αγάπη ξέρεις αν υπάρχει,
η αγάπη αν ζει σ’αυτήν τη γη
είναι αυτή που σε πονάει που θα σε κάνει δυνατή,

βρίσκεται κάτω από τις πατούσες,
λιωμένη, βρωμικη και υγρή
να αιωρείται στον αέρα
στην πιο μικρή μου αναπνοή.

Στο γέλιο των παιδιών που αναζητούνε μια αλάνα για να κρύψουν τη χαρά
στα αδέσποτα σκυλιά που τριγυρνούνε πάνω στο άρμα σου σε ουράνια τροχιά

Κι εγώ, μέσα απ’ τον άστρων τις φωνές θα δανειστώ τον πιο φτωχό τους στίχο
θα ’ρθω πάνω σε άλογο τρελό και θα αλλάξω τον καιρό και θα αλλάξω ήχο.