Όταν σε γνώρισα με ξέχασαν οι φίλοι
όταν σ’ αγάπησα με ξέχασ’ο Θεός.
Κι όταν κρεμάστηκα στα όμορφά σου χείλη
δεν είπες λέξη για αγάπη δυστυχώς.

Πόσο περίμενα να πεις αυτή τη λέξη
κι έγινε φίλη μου η λέξη υπομονή.
Πόσο βαθιά στο «σ’ αγαπώ» σου είχα πιστέψει
κι αν το ’χες πει θά ’χαν ανοίξει οι ουρανοί.

Όταν σε χώρισα χωρίστηκα απ’ τον κόσμο
να συνεχίσω δε με είχα ικανή.
Κι όταν προχώρησα σε βρήκα πάλι εμπρός μου
ξέρω μ’ αγάπησες μα δεν είχες φωνή.