Ρίχνω ένα βότσαλο μικρό
στην λίμνη την αρχαία
και μεστους κύκλους χάνομαι,
σιωπηλά, μοιραία.

Ρεφ.Βλέπω πνοήν εξαίσια
το κύμα να μερεύει
και στον κρυφό κυματισμό,
το σύμπαν να χορεύει.

Νεράκι, καθρεφτάκι μου,
και κρύσταλλό μου καθαρό,
πες μου ποιο είχα πρόσωπο
προτού να γεννηθώ;

Άστρα πεσμένα στο νερό
οι ασφόδελοι μού μοιάζουν
και τ’ ουρανού τα δάκρυα
δόξα πικρή μού τάζουν.

Ρεφ.Το χτες διψάει με τ’ αύριο
να γίνουν πάλι ένα
Η γης διψάει για ουρανό
κι εγώ διψώ για σένα.

Νεράκι, καθρεφτάκι μου,
και κρύσταλλό μου καθαρό,
πες μου ποιο είχα πρόσωπο
προτού να γεννηθώ;