Εβγήκι ένα βαρύ παιδί
αργά να ξενερώσει
πιωμένα τα `χει αποβραδί
και πάει να ξημερώσει

Στα μάτια πέφτει συννεφιά
του στέγνωσε το στόμα
περίμενε την ομορφιά
μα δεν εφάνη ακόμα

Δεν ήρθε μια δεν ήρθε δυο
και χτες σ’ ένα κουτούκι
τα κάνει κεραμιδαριό
πικρό `ναι το μπουζούκι

Πικρή νεραϊδογέννητη
τον ήλιο βγες και κρύψε
θολό ποτάμι και πλατύ
και στο σεβντά του σκύψε