Αστρομηνύματα, καφές, τσιγάρα και μια ανάσα
ατόφιο ενίοτε έρωτα
ο Αύγουστος δίνεται σ’ ένα κορίτσι στην ταράτσα
που ανατριχά συθέμελα

Σε κόλπους σφαλιστούς η γνώση της αφής οργιάζει
κι η μνήμη ενός καλοκαιριού
με χείλους επαφή ξεχύνεται και τώρα μοιάζει
απόχρωση του φεγγαριού