Η θλίψη παίρνει περίεργα σχήματα
κι εμείς τα σκόρπια και σάρκινα σύννεφα
σημάδια αφήνουμε κι αν δε γυρίζουμε
μπόρα η ζωή μας που η γη κατάπιε γρήγορα.

Ποια φωτιά θα κάψει τα σπλάχνα μας;
Ποιος νοτιάς θα πάρει τις στάχτες μας;
Ποια λησμονιά θα σφίξει το στήθος μας;
Και ποιος ανθός θ’ ανθίσει ξωπίσω μας;

Ποιο, ποιο βαλς θα παίξει για μας...;;;