Χαμηλός προβολέας
σαν κερί που` χει λιώσει
η παράσταση απόψε
πόσο αργεί να τελειώσει.

Λες και κάποιος με σπρώχνει
απ` το άλφα ν` αρχίσω
και την κούραση διώχνει
λίγο πριν σταματήσω.

Στης σκηνής την αρένα
τις στιγμές μου μετράω
κάποιον βρίσκω κοντά μου
κάποιον χάνω και πάω.

Μ` ένα φως μαραμένο
χαμηλός προβολέας
χρόνια εδώ περιμένω
στ` ανοιχτά της αυλαίας.

Καμπαρντίνα μου άδεια
πέδιλά μου λιωμένα
φέρτε κι άλλα σκοτάδια
να χορέψουν για μένα.

Έρωτά μου χαμένε
σκοτεινό μου φεγγάρι
ποια ζωή έχω δώσει
ποια χαρά μου` χουν πάρει.