Πορπατέστεν, αγουρόπαμ’,
πορπατέστεν ούλ’ κρυφά,
μαζευτέστεν ξαν’ αντάμα
σην σκοτίαν αδακά.

Άγουρος να μη ελέψε
που θ’ αλλάεις τα σαλβάρια,
αμάν σην βιασύνιαν τέρεν μ’,
μ’ανασπάλτ’ ς και τα ορτάρια.

Πορπατέστεν, προχορέστεν,
με τ’ ομάτια ανοιχτά,
σύρτεν, χάστεν τα μαγκούρας,
βάλτεν ξαν’ τα παρδαλά.