Όσο η νύχτα αυτή κυλάει
ακούω κάποιον να μιλάει
σαν να είσαι πάλι εδώ
τη φωνή σου αγαπώ
Όλη μέρα μου γελάει
μια εικόνα με κοιτάει
που θυμίζει μια ζωή
όσα ζήσαμε

Πού θα πας αφού εμένα αγαπούσες
πού θα πας μεσ’τα χέρια σου κρατούσες
μια καρδιά που για σένανε χτυπούσε
κι ένα πρωί έφυγες μακριά όσο μπορούσες

Είναι κάτι από το χτες
κάτι λόγια πως με θες
που συχνά αναπολώ
μόνο εσένα αγαπώ
Μη μ’αφήσεις μου είχες πει
τι ανάμνηση κι αυτή
άραγε εκεί που πας με θυμάσαι