Πέρασα ποτάμια, λίμνες και βουνά
Απ’ τη ρωγμή του πουθενά
Έμαθα χίλια μυστικά
Και να `μαι, εδώ μπροστά σου
Έμεινα, μες στη γιορτή σου θεατής,
σβήνω τα φώτα της σκηνής
και τώρα ό,τι και να πεις,
δε φεύγω από κοντά σου.

Πόσο σ’ αγαπάω τελικά.
Πόσο σου μοιάζω, όταν αφήνομαι στα χέρια σου.
Είσαι η αλήθεια στην ψευτιά που αγκαλιάζω
Πέφτω βροχή στα καλοκαίρια σου.

Έζησα όλα τα όχι και τα μη, σε μια τρελή διαδρομή
Διαδρομή που τελικά με φέρνει εδώ μπροστά σου.
Άσε με, στο παραμύθι σου να ζω.
Συγγνώμη μήπως και σου πω
Να σταματήσω να γυρνώ στο πουθενά μακριά σου.

Πόσο σ’ αγαπάω τελικά.
Πόσο σου μοιάζω, όταν αφήνομαι στα χέρια σου.
Είσαι η αλήθεια στην ψευτιά που αγκαλιάζω
Πέφτω βροχή στα καλοκαίρια σου.