Σχέδια έκανα και πλάνα
κι όλα με μια λάμα
τα `κοψες μισά
Έδινα κι ήθελα ταξίδια
κι όχι αποκαΐδια
όποτε φυσά

Τώρα ακούει το μαξιλάρι μου
όσα δεν κατάφερα να πω
κράτησα κλειστό το συρτάρι μου
Κι έχω φυλαγμένα σ’ αγαπώ

Κάνω βουτιά στη φωτιά
στη δεύτερη μου φύση
σκέτη ψευτιά η ομορφιά
που μού `χες ζωγραφίσει

Λύγισα κι έκοψα τον λώρο
άδωρο το δώρο
πού `μοιαζε χρυσό
Ζύγισα την επιθυμία
με την αγωνία
μήπως σε μισώ

Τώρα ακούει το μαξιλάρι μου
ό, τι δεν αντέχει να ειπωθεί
με το φως σβηστό το φεγγάρι μου
μ’ ανταμείβει για όσα έχουν χαθεί