Υποχωρεί το χώμα που πατάω
σ’ Άνοιξη ανάστατη που τ’ άνθη της μαδάει ο αέρας
αλλάζει σχήμα κάθε τι που ακουμπάω
και κροταλίζουν οι ώρες της ημέρας

Μα πριν τη Δύση του ήλιου, έρχεσαι εδώ
με λάφυρα και κλοπιμαία
της πλάνης μαία, του κόσμου το μαλακό
πλάνης, μωρό μου, μαία

Φεγγάρια ολόγιομα και σκέψη αδειανή
ο δολοφόνος σου ήταν ζωόφιλος και φυσιολάτρης
καπάτσος εύπλαστος και ρατσιστής
στις παγωνιές του ξεροσταλάζεις

Μα εδώ ψυχή μου όταν θα `ρθεις
φωτιά στα σπίρτα της ζωής σου,
στο τρυφερό κορμί σου όλα μαζί,
στο τρυφερό κορμί σου, Ανατολή ηλεκτρική

Πίσω από μας υπάρχει ατόφιος χρυσός
ρευστός στ’ αυλάκια των ματιών φτάνει, πέφτει, σκορπάει
λικνίζεσαι στα μπαρ και γίνομαι ατμός,
για να σε ζήσω, η ζωή δε φτάνει

Δε φτάνει εδώ των σκήπτρων η γκρι μπογιά
στο ατέρμονο του νου σεργιάνι
η ανασφαλής σου χάρη, γύμνια είναι, απλά
η ανασφαλής σου χάρη

Εξωραϊζονται οι δρόμοι μα εσύ
γυρνάς αδέσποτη, πιστή στην πρώτη σου άγρια φύση
η ορφάνια του εχθρού σου ήταν πλαστή
έμεινε η ζωή σου μισή απ’ τα μίση

Κι άδειασε η φλέβα του καιρού
και του καλού ουρανού οι κρουνοί σου
στερέψανε μαζί σου πριν σε βρω
στερέψανε μαζί σου

Τάμα ! Να `μαι δω κι εκεί
Τάμα ! Στη φωτιά του λίγου
Τάμα ! του περιθωρίου
κόντρα σ’ όσα σ’ έχουν κάνει ωχρή

Υποχωρεί το χώμα που πατάω
σ’ Άνοιξη ανάστατη που τ’ άνθη της μαδάει ο αέρας
αλλάζει σχήμα κάθε τι που ακουμπάω
και κροταλίζουν οι ώρες της ημέρας

Μα πριν τη Δύση του ήλιου, έρχεσαι εδώ
με λάφυρα και κλοπιμαία
της πλάνης μαία, του κόσμου το μαλακό
πλάνης, μωρό μου, μαία