Χαίρε, κόκκινη ροδιά μου και αειθαλής,
χαίρε, ώ θλιμμένη κόρη της Ανατολής,
χαίρε, η πούψαχνε για νάβρει το Απόλυτο
στα καπνά, μικρό κορίτσι και ξυπόλυτο.

Ρεφραίν
Μαρία των γραφών
Πνοή των σύννεφων
Κρινάκι των νερών
Παιδί του θυμού
Ευαίσθητο αγκάθι μου

Ω, γυναίκες της Ασίας και της Σιωπής,
Μιας παρηγοριάς απαρηγόρητης
Σαν βογγάει η αρκούδα μαύρο θάνατο,
μ’ ένα παραμύθι κάντε με αθάνατο.

Ρεφραίν
Μαρία των γραφών……κλπ