Είμαι ευτυχία που ανθίζει στην μιζέρια
Είμαι η αλήθεια που φυτρώνει μέσα στο ψέμα
Γίνε το παιδί που έμαθε να αγαπά
Σε ένα κόσμο που δεν έζησε ποτέ πραγματικά
Γεννήθηκα μες’ το τσιμέντο μα ανθίζω στο φως
Μοναδικός μου σύντροφος ο έμφυτος αναρχισμός
Μοναδική αγκαλιά η όρεξη για ζωή
Και η διάθεση να ζήσω τον κόσμο από την αρχή
Γεννήθηκα από τη γη που μου δίνει τροφή
Και από έναν ουρανό που έμαθε να ζει με αυτή
Πλάστικα από το χώμα που μυρίζει οργή
Μέσα σ’ ένα κόσμο που το αίμα πότησε όλη τη γη
Μεγάλωσα με ανθρώπους που δεν ήταν όμοιοί μου
Και έμοιαζαν όσο μοιάζω εγώ με την σιωπή μου
Πάτησα το χώμα που κάποιοι ξεριζωθήκαν
Και μύρισα την βία που όλοι μας γευτήκαν
Κοίταξα τον ήλιο που κάποιοι μου τον στερήσαν
Και είδα το φεγγάρι που το πρόσωπό του κρύψαν
Γεύτηκα τα σύνορα που πέρασαν σε εμάς
Πόσο μικρά θυμίζουνε τα σώματά μας
Είμαι ένα παιδί που έβαλαν να αγαπήσει
Ένα κόσμο που εξαρχής είχε μισήσει
Είμαι το παιδί που πέρασε από τα σχολεία
Και έχασε μια για πάντα την ελευθερία
Είμαι το παιδί που σήκωσε ψηλά τα χέρια
Και ένιωσε τα κάγκελα που πνίγουν τον αέρα
Είμαι ένα παιδί που πνίξανε στα δεσμά
Εργασιακά και οικογενειακά
Είμαι το παιδί που έμαθε να αγαπά
Επειδή η ζωή πάτησε πάνω στην μοναξιά
Είμαι αυτό το παιδί που χάραξε στον ουρανό
Την επιθυμία όλων για καλύτερο κόσμο
Αυτό που ερωτεύθηκε γυναίκες αγωνίστριες
Γυναίκες που είχαν πάρει την ζωή στα χέρια τους
Αυτό το παιδί που φώναξε στην κοινωνία
Αλλά ματώθηκε από την αστυνομία