Ό,τι τραγουδώ κι ό,τι ανασαίνω,
είν' αυτό που πια δεν περιμένω,
παραθύρια, πόρτες και μπαλκόνια,
μετρώ ποια ήταν τα καλύτερά μας χρόνια.

Λυώνουν οι παλιές φωτογραφίες,
έρωτες που γίνανε φιλίες,
και μέσ' στο γέλιο η απορία σου,
στα εικοστρία σου, αν σ' αγαπώ.

Απ' έξω πέρασε η ζωή, σαν μέλισσα,
εσένα θέλησα για μια ζωή,
λουλούδια στρώνω, απόψε, στο κρεβάτι μας,
για πάρτη μας, ως το πρωί.

Να και τα χνάρια, μέσ' στα συρτάρια,
κι αν είσ' ο έρωτας, εγώ είμ' η βροχή,
έχω και μία φωτογραφία,
από μια βόλτα μας, στην εξοχή,
να και τα χνάρια, μέσ' στα συρτάρια,
κι αν είσ' ο έρωτας, εγώ είμ' η βροχή.

Ό,τι τραγουδώ και ψιθυρίζω,
είν' αυτό το λίγο, που γνωρίζω,
δυο στιγμές αν είχα παραπάνω, μπορεί,
το τέλος να 'σβηνα, στο τελευταίο πλάνο

Λιώνουν οι παλιές φωτογραφίες,
άγνωστες, των χωρισμών, οι αιτίες,
και μέσ' στα μάτια, η απορία σου,
στα εικοστρία σου, αν σ' αγαπώ.

Απ' έξω πέρασε η ζωή, σαν μέλισσα,
εσένα θέλησα για μια ζωή,
λουλούδια στρώνω, απόψε, στο κρεβάτι μας,
για πάρτη μας, ως το πρωί.

Να και τα χνάρια, μέσ' στα συρτάρια,
κι αν είσ' ο έρωτας, εγώ είμ' η βροχή,
έχω και μία φωτογραφία,
από μια βόλτα μας, στην εξοχή,
να, να και τα χνάρια, μέσ' στα συρτάρια,
κι αν είσ' ο έρωτας, εγώ είμ' η βροχή,
έχω και μία φωτογραφία,
από μια βόλτα μας, στην εξοχή.