Απ’ το μπαλκόνι
βλέπω μια πόλη φωτεινή
εκεί που ζούνε όλοι
κάπου ζεις κι εσύ
Σε ποιο φωτάκι
σε ποιο δρομάκι να περνάς
σε ποιο δωμάτιο
τις νύχτες ξαγρυπνάς

Δε σ’ αφήνω γι αύριο
απόψε θα `ρθω να σε βρω
θα γίνω super ήρωας
μέσα από τοίχους θα σε δω
Δε σ’ αφήνω γι αύριο
πετώντας θα `ρθω να σε βρω
για σένα μάτια μου θα γίνω
ότι για μένα δεν μπορώ


Από το τζάμι
περνάει ο κόσμος σκεφτικός
μα όπως κι αν ζουν οι άλλοι
εσύ είσαι πάντα αλλιώς
Εσύ μου βγάζεις
αυτό που ήμουνα παλιά
αυτό το ανίκητο
που νιώθαμε παιδιά