Είναι κάτι βράδια που δεν ξημερώνουνε,
κάτι αναμνήσεις που καρδιές ματώνουνε.
Είναι κάτι ανθρώποι που δεν υποφέρονται,
που σε φαρμακώνουν μόνο για να χαίρονται.

Είναι τόσα πολλά
που μου κάναν, αλλά
τους συγχώρεσα.
Είχα φτάσει να πω
"θα τους κάνω κακό",
μα δεν μπόρεσα.

Είναι κάτι ανθρώποι που με πέτρες μοιάζουνε
κι αν πεθαίνει ο άλλος ούτε που κοιτάζουνε.
Είναι κάτι αγάπες, Παναγιά, βοήθα με,
που με φαρμακώσαν και πληγές μ’ ανοίξανε.

Είναι τόσα πολλά
που μου κάναν, αλλά
τους συγχώρεσα.
Είχα φτάσει να πω
"θα τους κάνω κακό",
μα δεν μπόρεσα.