Εμάθετε τι ’γίνην σε μέρη ελληνικά
’ντύθην η Αντρονίκη ρούχα ’βρωπαϊκά.
Φορεί τα πατταλόνια τζαι πα’ στον καβενέν
του καβετζή προστάζει καβέν τζαι ναρκιλλέν.
Τραβά τζ’ έναν τραπέζιν τζαι μιαν μάτσαν χαρκιά
τζ’ αρκίνησεν να παίζει μ’ έναν παλληκαράν.
Δκυό φίλοι του αρφού της την αγρωνίσασιν
πάσιν στον Ευαντζέλην τζαι του το είπασιν.
Π’ άκουσεν ο Βαντζέλης, πολλά θυμώθηκεν
επήεν εις το σπίτιν καλά ’ρματώθηκεν.
Πκιάννει ευτύς την στράταν τζαι πα’ στον καβενέν
βρίσκει την Αντρονίκην φουμάρει ναρκιλλέν.
Κρίμαν σε Αντρονίκη την τέγνην πόπιασες
ούλλην την γενεάν μας εσού αντρόπιασες.
Άφησ’ με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρκιά
με τούντο παλληκάριν αφούς με αγαπά.
Τραβά το λιβορβόριν την λιβορβόρησεν
που το δεξίν βυζίν της η σφαίρα πέρασεν.
Σύρνει τζαι το μασαίριν που μεσ’ στην θήκην του
τζ’ έσφαξεν την αμέσως την Αντρονίκην του.
Τζειαμαί που την εφκάλλαν απού τα σπίθκια της
μιτσοί τζαι μιάλ’ εκλαίαν τα μαύρα βρύθκια της.
Ποτζεί που την ερέσσαν ούλλοι εκλαίασιν
κρίμαν στην ομορκιάν της ούλλοι ελέασιν.
Τζ’ άμαν την επαιρνούσαν απού τα μαχαζιά
μιτσοί τζαι μιάλ’ εκλαίαν τα άσπρα της βυζιά.
Τζ’ αντάν την επαιρνούσαν απού τον καβενέν
εσπάζαν τα φεντζάνια που πίνναν τον καβέν.
τζ’ όταν την κατεβάζαν μέσα στο μνήμαν της
δκυό φίλοι του αρφού της είχαν το κρίμαν της.