Ήταν ένας μάγκας σ’ άλλες εποχές
στάζαν στο μπουζούκι γλύκα οι πενιές
έστριβε τσιγάρο,  έπινε κρασί
είχε μόνο φίλους,  μια καρδιά χρυσή

Μα ένα βράδυ χάθηκε
και δεν ξαναφάνηκε
απ’ την γειτονιά
δεν ξανατραγούδησε
ούτε μας νανούρισε
με διπλοπενιά

Ήτανε ο Γιώργος πάντα γελαστός
και στην κυρά Γιώργαινα άτακτα πιστός
για μικρούς μεγάλους,  φίλος κι αδερφός
κι όταν κελαηδούσε παίρναν όλα φως