Μου ψιθυρίζεις στ’ αυτί τις ενοχές
κι εγώ σ’ ακούω και νιώθω, θες δε θες
τις βλεφαρίδες σου να μπλέκουν στα μαλλιά μου
κι αναποφάσιστο νερό να υγραίνει τη ματιά μου.

Θέλω, δε θέλω, ξέρω πως φταίω,
θέλω, δε θέλω δε σ’ έχω και φταίω,
θέλω, δε θέλω ο χρόνος κυλά
και το ρολόι εκεί δε γυρνά
που θα μπορούσα να μείνω για πάντα
μες στη ζεστή σου μεγάλη αγκαλιά.

Ποιος εξαγνίζει, πες μου, τις ενοχές
και ποιος γιατρεύει τις πιο βαθιές πληγές,
αφού κι ο χρόνος θέλει να ξεκάνει
όρκους, παράπονα κι ευχές που έχω κάνει.

Θέλω, δε θέλω, ξέρω πως φταίω,
θέλω, δε θέλω δε σ’ έχω και φταίω,
θέλω, δε θέλω ο χρόνος κυλά
και το ρολόι εκεί δε γυρνά
που θα μπορούσα να μείνω για πάντα
μες στη ζεστή σου μεγάλη αγκαλιά.