Μια θάλασσα λαχτάρησα κι ένα συνοικισμό,
τα χρόνια μου τα χάλασα στον άγιο πειρασμό,
τη μοίρα μου την έγραψα και έκλαψα κρυφά,
ανάσταση δε γνώρισα, μονάχα τα καρφιά.

Και περπατώ, χρόνια περπατώ,
κλαίω και γελώ, πεινώ, διψώ και ζω
και σ’ αγαπώ, χρόνια σ’ αγαπώ,
γύρω μου κενό, πεινώ, διψώ και ζω.

Την άνοιξη ζωγράφισα μέσα στο χαλασμό,
σε είχα και σε άφησα σ’ έναν παλιό χρησμό
και τώρα που ξημέρωσε ρωτάω τον ουρανό,
ποιο χέρι με μαχαίρωσε, ποιο λάθος τραγικό.

Και περπατώ, χρόνια περπατώ,
κλαίω και γελώ, πεινώ, διψώ και ζω
και σ’ αγαπώ, χρόνια σ’ αγαπώ,
γύρω μου κενό, πεινώ, διψώ και ζω.